Đorđe Đorđević
| Đorđe M. Đorđević | |
|---|---|
 Đorđe Đorđević | |
| Lični podaci | |
| Nadimak | Gros |
| Datum rođenja | 31. oktobar 1863. |
| Mesto rođenja | Negotin, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 12. novembar 1935. (72 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1885 — 1904. 1912 — 1921. |
| Čin |   Divizijski general |
| Učešće u ratovima | Srpsko-bugarski rat Balkanski ratovi Prvi svetski rat |
| Odlikovanja | Orden Karađorđeve Zvezde sa mačevima |
Đorđe M. Đorđević (Negotin, 31. oktobar 1863 — Beograd, 12. novembar 1935) bio je general Vojske Kraljevine Srbije i komandant konjičke divizije u Prvom svetskom ratu. U Jugoslovenskoj vojsci imao je čin divizijskog generala.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 31. oktobra 1863. u Negotinu. Po svršetku Realne gimnazije u Beogradu, stupio je u Vojnu akademiju Kraljevine Srbije 1883. godine, kao pitomac 16. klase Niže i 2. klase Više škole Vojne akademije Kraljevine Srbije. Za pešadijskog potporučnika proizveden je 12. septembra 1885, pred sam rat. Preveden u konjicu 15. maja 1887. Unapređen u čin konjičkog poručnika 22. februara 1890. ; konjičkog kapetana druge klase 26. aprila 1893. U ratu 1885. je bio ordonans oficir u IV pešadijskom puku, komandovao je četom i bataljonom. U periodu 1888—1890. je bio na višoj školi Vojne akademije Kraljevine Srbije. Za konjičkog kapetana prve klase je imenovan 6. decembra 1895; konjičkog majora 20. maja 1898, a za konjičkog potpukovnika 22. februara 1903. godine. Komandovao je konjičkim vodom, eskadronom, pukom i brigadom i komandom kraljeve garde (1901 — 1903). Penzionisan je 25. maja 1904, a reaktiviran 1912. godine. Služio je godinu i po dana u ruskoj konjici (I Moskovskom Lajbdragonskom puku u Tveru).
U Balkanskim ratovima 1912. bio je načelnik štaba Timočke vojske čiji je komandant bio pukovnik Vukoman Aračić. Učestvovao je u protivnapadu na bugare i u snažnom naletu sa vojskom je duboko prodreo u bugarsku teritoriju, zauzeli Kulu i Belgradžik i zaustavili su se kod samog grada Vidin a koji su opseli. (Pogledaj članak Opsada Vidina).[1][2]
Proglašen za pukovnika 31. oktobra 1913. godine tokom Drugog balkanskog rata.
Prvi svetski rat[uredi | uredi izvor]
U Prvom svetskom ratu 1914—1918. je komandovao:
- 1914. armijskom konjicom Prve armije i združenim Mačvanskim i Ljubovijskim odredom;
- 1915. združenom Sokolskom brigadom i Strumičkim odredom;
- 1916. je bio komandant srpskih trupa u Africi;
- 1918. komandant konjičke divizije.
Na kraju rata je unapređen u čin generala 25. septembra 1918. Ponovo je penzionisan 8. septembra 1921. godine. Preveden u rezervu 5. marta 1923. sa činom divizijskog generala. Preminuo je 12. novembra 1935. godine u Beogradu. Sahranjen na Novom groblju u Beogradu.
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
Osim članaka, originalnih i prevodnih, u Vitezu i Ratniku, napisao je i štampao:
- O daljnom jahanju / Đorđe M. Đorđević (1900)
- Uloga 4. pešadiskog puka - Uspomene iz srpsko-bugarskog rata / Đorđe M. Đorđević (1911)
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Vojska Kraljevine Srbije (1914—1918)
- Srbija u Prvom svetskom ratu
- Drugi balkanski rat
- Balkanski ratovi
- Kraljeva garda
- Opsada Vidina
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ http://ubsm.bg.ac.rs/view.php?q=1916&e=t&p=0389&z=3&x=b&w=922&h=600&x=b Balkanski rat u slici i reči, urednik Dušan Mil. Šijački, Beograd, 1913. strana 389
- ^ http://ubsm.bg.ac.rs/view.php?q=1142&e=t&p=0377&z=2&x=0&w=922&h=600&x=e Ilustrovana Ratna Kronika - 1912-13, uređuje Kamenko Subotić Novi Sad: Izdavačka knjižarnica Svet. F. Ognjanovića,1912/13. pp. 377
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Stanoje Stanojević, Narodna enciklopedija Srba, Hrvata i Slovenaca; Beograd, 1928.
- Bjelajac S. Mile, Generali i admirali kraljevine Jugoslavije 1918-1941; Beograd, INIS, 2005.
